De toekomst voor de huursector

Een derde van de Nederlanders huurt. De meeste huurders willen zo lang mogelijk in hun huis wonen, tegen acceptabele kosten en met voldoende comfort. Welke ontwikkelingen zijn er op de (huur)woningmarkt en welke maatregelen zijn nodig om wijken leefbaarder te maken en wooncomfort naar een hoger plan te tillen? Slimme partnerships en de integratie van technologische innovaties kunnen daar een belangrijke rol bij spelen.

Een huis en thuis

De komende jaren krijgen we te maken met de gevolgen van de vergrijzing. Steeds meer oudere mensen, minder plek in verzorgingshuizen en een grotere behoefte aan een eigen thuis. Hoe organiseer je prettige en betaalbare leefomgevingen voor ouderen? Bij de beantwoording van die vraag kijken we naar zowel de ‘hardware’ als de ‘software’. De hardware zijn bijvoorbeeld bakstenen, dak, isolatie en technische hulpmiddelen. Oftewel, het fysieke huis. De software zorgt voor het thuisgevoel. We hebben het dan over menselijke en abstracte aspecten, zoals een gevoel van veiligheid, hulp en sociaal contact binnen een straat of wijk. Hardware en software kunnen niet zonder elkaar. Ze hebben elkaar nodig, zoals lichaam en geest.

De taak van woningcorporaties

Het is doorgaans de bedoeling en wens om zo lang mogelijk in eigen huis te blijven wonen. Om dat doel te bereiken, moeten we nu wel flink aan de slag met die hardware en software. Voor woningcorporaties ligt daar natuurlijk een belangrijke taak. De vraag is alleen: hoe vul je die rol in bij zowel de hard- en software? Hoe pak je het aan?

Technologische innovaties

Om te beginnen zijn er technologische innovaties. Slimme apparaten dragen eraan bij dat mensen langer, duurzamer en goedkoper in een huurwoning kunnen wonen. Op dit moment lopen er onderzoeken naar de mogelijkheden voor het plaatsen van sensoren in woningen, waarmee allerlei zaken gemeten en geanalyseerd kunnen worden. Generiek en individueel. Met de gegevens kan een huis aangepast worden, zodat het in fysieke zin voldoet aan de behoefte van de bewoner. Voor de leeftijdscategorie tussen de 65 en 75 jaar kan een woningcorporatie aan de hand van data-analyse beleid opstellen voor een veilige en comfortabele woning voor die doelgroep. Op persoonsniveau kan een sensor aangeven dat iemand de deur niet meer uitgaat overdag, omdat hij of zij slecht ter been is. In en rond het huis kunnen woningcorporaties aanpassingen doen en kunnen zij de hulp van zorgverleners en buren inschakelen.

Data en privacy

De enige ‘maar’ is het delen van informatie. Nederlanders zijn panisch als het gaat om hun privacygevoelige informatie. Eigenlijk is dat gek, omdat we zonder blikken en blozen onze persoonlijke gegevens delen met Facebook, Google en andere commerciële partijen. Als mensen bereid zijn om privégegevens met dat soort partijen te delen, kan het niet anders dan dat mensen instemmen met het delen van hun, geanonimiseerde, gegevens om de kwaliteit van leven te verbeteren. Voor woningcorporaties is het belangrijk dat doel te benadrukken en daar ook naar te handelen.

Samenwerken met burgers

En dan het zachte stuk. Er zijn al woningcorporaties die experimenteren met de combinatie van jonge en oude bewoners in een appartementencomplex. Studenten helpen senioren met de dagelijkse boodschappen, hebben een gezellig praatje, maken een wandeling door het park of lossen computerproblemen op. In ruil daarvoor wordt de huur voor de studenten verlaagd. Zo wast de ene hand de andere, een mooi voorbeeld van de deeleconomie. Hierbij passen de belangen van alle stakeholders: de studenten, oudere huurders, woningcorporaties, zorginstellingen, de lokale en centrale overheid als puzzelstukjes in elkaar. Een heuse ‘value-case’, waar het gaat om waarde. In Amsterdam loopt al een pilot met wooncoaches. Dat zijn vrijwilligers die op de hoogte zijn van allerlei woongerelateerde regelingen en subsidies. Zij praten met bewoners over hun wensen en behoeften en zoeken uit welke mogelijkheden er zijn hun woongenot te verbeteren. Dat soort initiatieven zijn broodnodig. Het leefbaar en levend houden van wijken bereik je alleen maar door met elkaar te praten, mee te denken en mee te doen! Dat geldt overigens niet alleen voor corporaties, maar net zo goed voor gemeenten, bewoners en bedrijven. Samenwerking en verbinding bepalen de leefbaarheid van de samenleving. Het is evident dat ICT daar een ondersteunende rol in speelt voor de hardware en de software.


Over Nico Baken

Nico is Senior Strateeg bij KPN op het gebied van ICT en daarnaast verbonden als hoogleraar Telecom aan de TU Delft waar hij afstudeerders en promovendi begeleidt.

- Auteur: Nico Baken

Gerelateerde artikelen